Amen

Jak pamięć więzi; czy to więzienie jest 

pamięcią? ... I wspomnienie czarną kredą na

białej tablicy: ZAPISANE. Myśl chce uciec,

wyfrunąć do morza i słońca, i wolności.

    Zostanie. Kawałek serca

z bursztynu. Ciepłej barwy i zapisaną

historią wieku miłości - 

  - i uwięziony, utopiny robak

       w cieple bursztynu.

       Zawinę go rąbek muślinu i 

       schowam na dnie morza,

       a potem już będę brać czeki

    - na miłość.

I żegnaj na wieki.

          (Wieków. Amen.)